Συνέντευξη με την Μαρία Γενιτσαρίδη
1. Συνοπτικά, ποιές οι αναμνήσεις σου από την καριέρα σου στην Αμερική και στο πανεπιστήμιο του Pittsburgh, Coach Dan Fisher, ACC & NCAA D1 Volleyball?
Θεωρώ πρέπον να ξεκινήσω με μια αναφορά στον πρώην προπονητή μου, Dan Fisher, ο οποίος έχει καταφέρει να εκτοξεύσει το πρόγραμμα στα ύψη φτάνοντας το στην πρώτη θέση των rankings. Είναι ίσως ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο έχω συνεργαστεί και αξίζει τα συγχαρητήρια όλων. Κοντεύει μια τετραετία που αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο του Pittsburgh και αυτό που έχει μείνει πέρα των αναμνήσεων είναι οι εξαιρετικές σχέσεις που έχω διατηρήσει με το προπονητικό τιμ και με πρώην συμπαίκτριες πολλές εκ των οποίων έχω βρεθεί να παίζω αντίπαλη και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μόνο θετικά έχω να θυμάμαι από την καριέρα μου στην Αμερική; Εξελίχθηκα πνευματικά και ως παίκτρια, γνώρισα διαφορετικές κουλτούρες και ταξίδεψα σε μέρη που τότε νόμιζα πως θα βλέπω μόνο από την τηλεόραση.
2. Περιέγραψε μας το ημερήσιο πρόγραμμα μιας αθλήτριας-φοιτήτριας στην Αμερική και σύγκρινε το με μία αθλήτρια-φοιτήτρια στην Ελλάδα. Ώρες προπόνησης, ώρες για βάρη, υποχρεωτική παρουσία σε καθημερινή βάση στις φυσικοθεραπείες και αποθεραπεία-αποκατάσταση για πρόληψη τραυματισμών, πρόγραμμα μαθημάτων.
Μιλώντας συγκεκριμένα για το Pitt, ο προσωπικός ελεύθερος χρόνος ήταν μηδαμινός. Είχαμε βάρη συνήθως το πρωί στις επτά, μετά είχαμε τα πρωινά μαθήματα, ύστερα μεσημεριανή προπόνηση δύο με πέντε και τελειώνουν με τα βραδινά μαθήματα. Δεν θα μιλήσω για ρεπό γιατί η λέξη αυτή δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο των αμερικανών. Πρόσβαση για θεραπείες και αποκατάσταση είχαμε σε καθημερινή βάση και ως υπεύθυνες αθλήτριες έπρεπε να προσέχουμε το σώμα μας. Σε περίοδο πρωταθλήματος η επιβάρυνση ήταν τεράστια και σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις των μαθημάτων δημιουργούσαν ψυχική και σωματική κούραση. Πάλι ήταν στο χέρι του αθλητή να μάθει να διαχειρίζεται τις υποχρεώσεις του την στιγμή που είχε επιλέξει να είναι κομμάτι του συγκεκριμένου τρόπου ζωής. Όσον αφορά το αντίστοιχο πρόγραμμα στην Ελλάδα δεν έχω γνώμη γιατί δεν έχω συνδυάζει σπουδές με αθλητισμό εδώ. Γνωρίζω όμως αρκετά άτομα που το έχουν καταφέρει με επιτυχία.
3. Τι αντικείμενο σπούδασες: Ασχολείσαι με αυτό; Πόση δύναμη έχει το πτυχίο σου και τι ορίζοντες επαγγελματικής αποκατάστασης σου ανοίγει;
Έχω σπουδάσει εγκληματολογία και έχω και ένα μεταπτυχιακό στον ίδιο τομέα από το πανεπιστήμιο του Ντάραμ στην Αγγλία. Στο άκουσμα του το αντικείμενο μου προκαλεί εξαιρετικό ενδιαφέρον στο κοινό αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα η επαγγελματική αποκατάσταση είναι ένας ομιχλώδης δρόμος. Μέχρι στιγμής τα επαγγελματικά δικαιώματα των εγκληματολόγων στην χώρα μας δεν αναγνωρίζονται και το εξωτερικό στην περίπτωση αυτή είναι μονόδρομος. Δεν με αποθαρρύνει τίποτα από τα παραπάνω διότι εν γνώση μου επέλεξα να σπουδάσω το αντικείμενο που ταίριαζε στα ενδιαφέροντα μου και στην ιδιοσυγκρασία μου.
4. Σε βοήθησε η Αμερική να προετοιμαστείς για την Α1 γυναικών στην Ελλάδα;
Προσωπικά δεν το είδα ποτέ έτσι. Ο λόγος που πήγα στην Αμερική δεν ήταν ποτέ για να προετοιμαστώ για το ελληνικό πρωτάθλημα αλλά για να βγω από τη ζώνη άνεσής μου και να ρισκάρω. Ήθελα να ζήσω κάτι διαφορετικό. Το ελληνικό και αμερικανικό πρωτάθλημα έχουν σημαντικές διαφορές. Έχω διδαχθεί τεχνικές στην Αμερική που στην Ελλάδα σε κάποιους προπονητές άρεσαν και σε άλλους όχι. Αυτό ίσως έχει να κάνει και με την σχολή του βόλεϊ που πρεσβεύει ο κάθε προπονητής. Σημασία στο τέλος έχει να μπορείς να φέρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
5. Τι απαντάς σε αυτούς που υποστηρίζουν πως η Αμερική παίρνει τον ανθό του Ελληνικού βόλεϊ και οι αθλήτριες όταν επιστρέφουν έχουν μείνει στάσιμες;
Είναι μια άποψη που ακούω χωρίς βέβαια να χρειάζεται να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί της. Η Αμερική έψαχνε και θα συνεχίζει να ψάχνει τα καλύτερα νεαρά ταλέντα όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες γιατί αυτή είναι η δουλειά της. Συγκεκριμένα επιλέγουν να προσφέρουν εξ ολοκλήρου υποτροφίες στα νεαρά αυτά ταλέντα. Τώρα το κατά πόσο οι συγκεκριμένες αθλήτριες μένουν στάσιμες μπορεί να το κρίνει κανείς από την μετέπειτα πορεία τους.
6. Τι απαντάς σε αυτούς που πιστεύουν πως μία αθλήτρια που γυρίζει από την Αμερική δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Εθνικής ομάδας ή να παίξει σε επαγγελματικό επίπεδο;
Το παραπάνω επιχείρημα είναι άτοπο διότι υπάρχουν παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο.
7. Ως μεγαλύτερη και απόφοιτη από ένα Αμερικάνικο κολλέγιο, τι συμβουλή θα έδινες στα κορίτσια που είτε σκέφτονται να πάνε ή βρίσκονται ήδη στην Αμερική;
Η συμβουλή μου προς τα κορίτσια που σκέφτονται να πάνε στην Αμερική είναι να επικοινωνήσουν με άτομα τα οποία έχουν ζήσει την εμπειρία και να τα συμβουλευτούν σε ότι θέλουν. Και σε όσες είναι ήδη εκεί θα έλεγα να απολαύσετε την κάθε στιγμή γιατί αυτά τα χρόνια είναι και τα ωραιότερα!
8. Μελλοντικοί σου στόχοι;
Έχω αφήσει το μέλλον για λίγο στο περιθώριο και έχω επικεντρωθεί στο παρόν το οποίο περιλαμβάνει τον Ολυμπιακό. Δίνω λοιπόν όλη την ενέργεια μου στο βόλεϊ και στους στόχους που θέλει να πετύχει φέτος η ομάδα.